ՈՒ՞մ ասեմ, ու՞մ հետ խոսեմ: Զուր է:
Բայց ասեմ մի բան՝ օդի մեջ կրակված փամփուշտի պես:
Ինչի՞ց է ատելությունը առաջանում և սիզախոտի պես իր լկտի ու անպարտելի արմատներով, իր անողորմ մագիլներով տիրում հայրենիքի ընդերքը, բռնում հայրենիքի սիրտն ու հոգին:
Նորից ու նորից՝ հազարերորդ անգամ տարբեր ու խորացված աղբյուրներից կարդում եմ Դավիթ Բեկի ու Մխիթար Սպարապետի պատմությունը, Սյունիքի ազատագրական պայքարը՝ ողջ ճշմարտությամբ, ոչ՝ սերոյական աղավաղված գունագեղը. ինչպես է ընկել Հալիձորի բերդը, ինչպես է սպանվել Մխիթարը:
Հայաստանը, իրոք, ոչ մեկին պետք չէ, միայն հայերիս է պետք։
Պարզվում է՝ որքան էլ ցավոտ, բայց օգտակար ռեպլիկը ոչ թե սթափեցրել է, այլ նորանոր հայհոյանքների հոխորտուն ալիք է բարձրացրել՝ «դեռ երեկ ծառերի վրա ցատկոտող» սլավոններին ուղղված։
Սա հայտնի Bayraktar TB-2 անօդաչու թռչող սարքն է։ 2020 թվականին հենց այս սարքը դարձավ մեր պարտության սիմվոլը և Ադրբեջանի հաղթանակի սիմվոլը: Այս սարքը Հայոց մեջ ձևավորեց և ամրապնդեց պարտության բարդույթը։
Այս սարքը Հայոց մեջ ներշնչվեց որպես անհաղթահարելի օդային հրեշ...